سیزدهم فروردین، زادروز جاویدنام آرمیتا گراوند، نقاش جنبش انقلابی، یادآور روح عصیانگر شهدای راه آزادی است که با قلم و رنگ، ترانه انقلاب را بر بوم خیابانها نگاشتند.
او، چون بسیاری از نقاشان شورشی، روزی از خواب برخاست تا رنگ بخرد، اما با دیدن خیابانهای سرخ از خون، قلم را کنار گذاشت و سنگ یا شاید تفنگی برداشت تا تعهدش به تصویر کشیدن درد را در عصیان فراگیر به نمایش بگذارد.
بومش خیابان شد و رنگش خون، تا در سرخی تابلوی آخرش—تابلوی آزادی—محو شود و به جمع شهدایی بپیوندد که با جان خود، فریاد رهایی ملت را جاودانه کردند.
نقاشانی چون آرمیتا، دیوانهوار عاشق آزادی بودند و با عصیانشان، راه را برای نسلها روشن ساختند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر